دوســـــــــــــــــ ــــــــــ ـــــــ ـــــــــــــت مـــــــ ــــــــــجـــــــ ـــــــــــــازیــــ ـــــــــ

اسمش را میگذاریم؛ دوست مجازی اما آنسو یک آدم حقیقی نشسته . . خصوصیاتش

را که نمیتواند مخفی

کند ...وقتی دلتنگی ها و آشفتگی هایش را مینویسد وقت میگذارد برایم، وقت

میگذارم برایش . . نگرانش

میشوم دلتنگش میشوم . . وقتی در صحبت هایم، به عنوانِ دوست یاد میشود مطمئن

میشوم که حقیقی ست . .

هرچند کنار هم نباشیم هرچند صدای هم را هم نشنیده باشیم، من برایش

سلامتی و شادی آرزو دارم